tbaylan
07.Temmuz.2015, 13:16
Arkadaşlar selamlar;
Geçen hafta Cuma günü başıma gelen kazayı ve kendime çıkardığım dersi sizlere aktarmak istiyorum.
Mesai bitimini müteakiben hemen çarşıda yemeğimi yedim, eve gelip eşyalarımı toparladıktan sonra evden çıktım. Kaskım, koruyucu ceketim, ayakkabımı giydim. Aynanın önünde duran iki çift; biri yumuşak deri, diğeri sert deriden yapılma eldivenlerim göz kırptı bana. Ben de onlara göz kırpıp ''Amaaan nolcak ki?'' diyerek evden çıkış yaptım.
Yaklaşık 80 km'lik bir yolculuk sonrası ulaşmak istediğim yere vardım. Tabii geçen bahsettiğim bir konu vardı. En sık yaşanan iş ve trafik kazaları Pazartesi ve Cuma günleri yaşanır. Hem Cuma günündeydim hem de tatile girmiş olmanın heyecanını yaşıyordum.
Hafif bir eğim ile giriş yapılan otoparka yaklaştığımda dikkatimi arka plana bıraktım. İçinde bulunduğum mekanda trafik yok denecek kadar az idi. Sonuç olarak Yukarıdan bakıp ileride gördüğüm otopark bariyeri aslında bana daha yakındı. Nitekim yaklaştığımı farkeder farketmez panikleyerek frene asıldım. Sonuç olarak motosiklet kaydı ve benle birlikte düştü.
Motorun gidonu yamuldu, doğal olarak aynalar da aynı şekilde bu işten nasibini aldılar. Düzeltilebilecek şeylerdi bunlar. Fakat arka fren takımı komple flanşından yamuldu ve fren pedalı ayak basamağının hemen dibinden kırıldı. Düştüğümde ilk vurduğum yer kafam ve omzum oldu. Sağ ayağımın ucunu yere sürttüm. Normal bir ayakkabı giymiş olsaydım, ayak parmaklarımı ciddi derecede yaralamış olabilirdim. Tabi bir de düşmenin etkisiyle refleks olarak ellerimi yere vurdum. Elimde büyük bir hasar yok ama tüm gün boyunca yanma hissi oluştu.
Şimdi buradan ne ders mi çıkarmamız lazım kendimize?
Tabikide koruyucu ekipmanımızı mutlak suretle, nereye gidersek gidelim, gideceğimiz yer 500 metre ötedeki bakkal bile olsa motosiklet üzerinde iken koruyucu ekipmanımızı kullanmalıyız. Şanslıyım ki yüksek hızlarda değildim. Maksimum 40 km hızla gidiyordum, fakat daha yüksek hızlarda da yapabilirdim bu kazayı. Ve geriye dönüşü olmayacak sonuçlarla karşı karşıya kalabilirdim. Ufacık bir dikkatsizlik ve ihmalkarlık bunlara sebebiyet verdi.
Hepinizi bu konuda hassas davranmaya davet ediyorum. Koruyucu ekipmanlarımızı kullanalım. Ailemizi, sevdiğimiz insanları, bizi seven insanları üzmeyelim. Üzecek davranışlardan ve hareketlerden kaçınalım.
Farınız da yolunuz da açık olsun.
Sevgiler.
tb
Geçen hafta Cuma günü başıma gelen kazayı ve kendime çıkardığım dersi sizlere aktarmak istiyorum.
Mesai bitimini müteakiben hemen çarşıda yemeğimi yedim, eve gelip eşyalarımı toparladıktan sonra evden çıktım. Kaskım, koruyucu ceketim, ayakkabımı giydim. Aynanın önünde duran iki çift; biri yumuşak deri, diğeri sert deriden yapılma eldivenlerim göz kırptı bana. Ben de onlara göz kırpıp ''Amaaan nolcak ki?'' diyerek evden çıkış yaptım.
Yaklaşık 80 km'lik bir yolculuk sonrası ulaşmak istediğim yere vardım. Tabii geçen bahsettiğim bir konu vardı. En sık yaşanan iş ve trafik kazaları Pazartesi ve Cuma günleri yaşanır. Hem Cuma günündeydim hem de tatile girmiş olmanın heyecanını yaşıyordum.
Hafif bir eğim ile giriş yapılan otoparka yaklaştığımda dikkatimi arka plana bıraktım. İçinde bulunduğum mekanda trafik yok denecek kadar az idi. Sonuç olarak Yukarıdan bakıp ileride gördüğüm otopark bariyeri aslında bana daha yakındı. Nitekim yaklaştığımı farkeder farketmez panikleyerek frene asıldım. Sonuç olarak motosiklet kaydı ve benle birlikte düştü.
Motorun gidonu yamuldu, doğal olarak aynalar da aynı şekilde bu işten nasibini aldılar. Düzeltilebilecek şeylerdi bunlar. Fakat arka fren takımı komple flanşından yamuldu ve fren pedalı ayak basamağının hemen dibinden kırıldı. Düştüğümde ilk vurduğum yer kafam ve omzum oldu. Sağ ayağımın ucunu yere sürttüm. Normal bir ayakkabı giymiş olsaydım, ayak parmaklarımı ciddi derecede yaralamış olabilirdim. Tabi bir de düşmenin etkisiyle refleks olarak ellerimi yere vurdum. Elimde büyük bir hasar yok ama tüm gün boyunca yanma hissi oluştu.
Şimdi buradan ne ders mi çıkarmamız lazım kendimize?
Tabikide koruyucu ekipmanımızı mutlak suretle, nereye gidersek gidelim, gideceğimiz yer 500 metre ötedeki bakkal bile olsa motosiklet üzerinde iken koruyucu ekipmanımızı kullanmalıyız. Şanslıyım ki yüksek hızlarda değildim. Maksimum 40 km hızla gidiyordum, fakat daha yüksek hızlarda da yapabilirdim bu kazayı. Ve geriye dönüşü olmayacak sonuçlarla karşı karşıya kalabilirdim. Ufacık bir dikkatsizlik ve ihmalkarlık bunlara sebebiyet verdi.
Hepinizi bu konuda hassas davranmaya davet ediyorum. Koruyucu ekipmanlarımızı kullanalım. Ailemizi, sevdiğimiz insanları, bizi seven insanları üzmeyelim. Üzecek davranışlardan ve hareketlerden kaçınalım.
Farınız da yolunuz da açık olsun.
Sevgiler.
tb