Bundan 2 ay kadar evvel motorumla eve dönerken Antalya'da 75.Yıl kavşağı olarak isimlendirilen yerde motorunu yokuş yukarı ittiren birisi ile karşılaştım. Ani bir frenle bir yanında durdum. Geçmiş olsun, ne oldu diye sorduğumda benzinin bittiğini söyledi. Halbuki kullandığı motorda benzin göstergesi olduğunu biliyordum. Bozulmuş olmasın dediğimde, yok hayır ben biraz anlarım, sorunu olsaydı bilirdim dedi. Benzinlik 500m uzaklıkta. Tutun çekeyim dedim. Bir iki denedik, olmadı. Sonra ben dükkan işletiyorum, 200metre uzakta. Beni oraya bırakırsan arabayla gidip benzin alırım dedi. Tamam deyip isteğini yerine getirdim. Evime 300-400m uzakta bir çiğköfteci dükkanına bıraktım. Teşekkür etti, ben de eve döndüm
Yaklaşık bir hafta sonra adamı bıraktığım dükkanın önünden geçerken bi selam vermek için durdum. Dükkan tam bir aile işletmesi, yoldan aldığım adam(Tuncer abi), eşi ve bir de ufaklık. İçeriye girdim, bir muhabbet aldı yürüdü. Önceleri İstanbul'da yaşadığını Race motora olan düşkünlüğünü, kendine ait bir takım videoları falan gösterdi. Tabi bu anlattıklarım samimiyetimiz arttıktan sonra oldu. Şimdilerde iş sebebiyle motor sevdasına ara vermek zorunda kaldığını anladım.
Yolda küçük bir yardım neticesinde motosiklet konusunda oldukça deneyimli bir arkadaş edinmiş oldum. Üstelik Antalya'da yaşamaya başlamam çok uzun zaman olmadığı için, her türlü sıkıntıda yardımcı olmaya çalıştı. Kendisine burdan hem teşekkür etmiş olayım hem de yolda kalanlara yardımın önemine vurgu yapmış olayım.  Burda Tuncer abiye ve oğluna ait birkaç fotoğraf
LG-D855 cihazımdan Tapatalk kullanılarak gönderildi