Bu konuda birkaç bir şey yazmak istiyorum müsaadenizle
foruma kayıt olduktan birkaç dakika sonra telefonum çalıyordu, numarayı da tanımıyordum. "of yine hangi müşteri arıyor" diye açtım telefonu ama arayan İzmir il başkan yardımcısı Burak kardeşimizdi. O gün sanırım yaklaşık 10 dakika kadar konuştuk telefonda. Daha ilk dakikadan "ne kadar samimi insanlarmış" bunlar demeye başladım, daha sonra yaşayacaklarımı hesaba katmadan.
Birkaç gün sonra buluşma vardı, tesadüf bu ki Alper başkan da katılıyormuş. Hatta forumda "İlk buluşmada kurucu başkanla tanışmak herkese nasip olmaz" gibi şeyler yazıldı. Gözümde öyle bir başkan canlandı ki, Sons of Anarchy başkanı gibi bir şey bekliyorum haliyle
buluşma günü derken Tuğrul mesaj attı. Onunla da 1 saat falan mesajlaştık, sanki uzun zamandır arkadaş gibiydik. Biraz daha muhabbet etsek "kanka pes atalım bi ara ya" moduna girecektik
Buluşma günü Almanca kursumu ekerek gittim. Daha önce tanıdığımdan dolayı direkt Burak ile konuşmaya başladık. Derken diğerleriyle, derken geri kalanlarla... Başkanlar ve koordinatör girdi içeri. Anaaa, başkan senin benim gibi birisiymiş ya lan
derken uzun ve koyu bir muhabbete başladık. Muhabbet arasında "insanlar sosyalleşmek için çok ciddi paralar ödüyorlar ve bu sosyalleşme çabaları tamamen maddiyata dayalı" dedim. Cidden de öyleydi. Yok yoga kursu, yok tracking etkinliği, yok hadi dağa tırmanalım etkinliği vs. ve hiçbirinde böyle dayanışma, yardımlaşma ve en önemlisi bu samimiyet yok. üstelik bedava" demiştim. daha ilk buluşmamda bunlar çıktı ağzımdan.
Derken giderek İzmir teşkilatının içinde daha çok yer almaya başladım. Öyle ki buluşma günleri Almanca kursum olmasına rağmen erkenden çıkıp gidiyordum. Her üyeyi ayrı ayrı sevmeye başladım. Yardıma ihtiyacım olduğunda ellerinden geleni yapan, yapacaklarına emin olduğum bu insanlara elimden geldiğinde yardımcı olmaya başladım ben de. Güzel şeylerdi bunlar. Karşılık beklemeden yardım etmek/yardım istemek. Yardıma ihtiyacın olduğunda birisinin elini uzatacağından emin olmak. Şu zamanlarda aranıp da bulunamayan şeylerdir bunlar bana göre.
Tam üyelik aldığım gün kurmak istediğim ancak kuramadığım cümleyi burada tamamlayayım. İşin patch kısmı olayın nişanesi, vitrini. Bu teşkilattaki birlikteliği, dayanışmayı, yardımlaşmayı, samimiyeti seviyorum. Ve tüm bunları yelekle taçlandırdığım için de çok mutluyum. Umuyorum ki daha uzun yıllar bu teşkilatın içinde yer alır, daha çok zaman bu insanlarla aynı yolu paylaşırız.
Herkese, başkanından gruba yeni girmiş kardeşlerimize kadar herkese ayrı ayrı teşekkür ederim. Ama ben ve benden sonraki herkesle tek tek ilgilenen İzmir grubuna da ayrı bir parantez açarak ayrı bir teşekkür ederim. İzmir milliyetçiliği burada da kendisini göstersin biraz
Ayrıca çekirdek değil çiğdem