Sana baktığım her saniye sessizce haykırıyorum aslında, fakat bulamıyorum kelimeleri. Kayboluyorlar ortalıktan onlara en çok ihtiyacım olan anda.
Fırtınalar kopuyor, sana söylenmek için bekleyen kelimeler rahat durmuyor içimde. Sonra bir bakıyorsun, bir gülümsüyorsun baharın en güzel çiçekleri açıyor birdenbire. Tatlı bir esinti geliyor o an ve tüm o kelimeleri alıp götürüyor uzaklara. Bulamıyorum tekrar onları. Sessizliğe gömülüyorum. Ama gözlerim, gözlerim anlatmaya çalışıyor sana derdimi. Bakamıyorum...